Wie heeft er nou graag pijn?
Pijn vermijd je, je ontloopt of ontkent het. Dat lijkt een effectieve strategie, maar is contraproductief. In de weerstand zit meer pijn dan in de pijn zelf.
Weglopen voor pijn, angst of verdriet
Er heerst een taboe op negatieve emoties. Op de werkvloer, maar ook in het sociale verkeer scoor je in het algemeen weinig punten door te huilen.
Je houdt liever het beeld van jezelf in stand dat er met jou niets mis is. Of je bent bang voor je emoties en denkt de controle te zullen verliezen.
We zijn dan ook goed in het ontlopen van pijn, angst of verdriet door het te:
- Ontkennen – je ogen sluiten voor de feiten.
- Ontlopen – je op iets anders richten dan de bron van pijn.
- Wegdenken – een intellectuele draai geven aan de pijn.
- Weglachen – de pijn overschaduwen met humor.
Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest
Het vermijden van pijn neemt de pijn niet weg. Het wegdrukken ervan levert korte tijd een voordeel op, maar het kost energie. De pijn dient zich bovendien steeds opnieuw aan en kan zelfs groeien.
En belangrijker nog: je misleidt jezelf want je ontkent de realiteit.
Wees moedig, voel de pijn
Wanneer je pijn aanvaardt en onder ogen ziet, voel je deze eerst in alle hevigheid, daarna ebt hij vanzelf weg. De angst voor pijn, die je jezelf hebt aangeleerd, blijkt niet reëel.
Een dapper man is niet hij die geen angst kent, maar hij die de angst overwint
De pijn voelen betekent overigens niet dat je erin moet blijven hangen.
Wanneer je kritisch kijkt naar je ervaring van pijn, angst of verdriet, kun je beoordelen of het de pijn zelf is óf je denken die ermee aan de haal is gegaan.
Pijn is nooit groter dan jezelf en neemt vanzelf af als je die zonder weerstand van het denken tegemoet treedt.
Vond je het een goed artikel? Doe er iemand anders een plezier mee via de mail.
Delen op social media wordt door ons ook erg gewaardeerd.